Kobiecy alkoholizm

Kinga Dębska w filmie "Zabawa, zabawa" przełamuje społeczne tabu. Pokazuje kobiecy alkoholizm. I mówi o tym, że uzależnienie sięga poza społeczną pozycję i wykształcenie. Główne bohaterki to studentka z katolickiej rodziny, lekarka i prokurator. Przed chorobą nie uchroni ich religia, pozycja, wykształcenie ani pieniądze. Czasem im większa władza tym trudniej się zatrzymać. Układy, siatka zależności, pieniadze mogą dać poczucie nietykalności i kontroli, nie tylko kontroli siebie i swojego życia ale też wladzy nad innymi. Nie uchronią jednak przed utratą najbliższych.

Destrukcja w uzależnieniu dotyka wszystkich obszarów życia. Szczególnym obszarem w uzależnieniu kobiet jest seksualność.

Ponieważ uzależnienie prowadzi do utraty kontroli nie tylko nad substancją, ilością czy częstotliwością używania. Prowadzi również do utraty kontroli nad swoim zachowaniem, swoimi wyborami. Osoba uzależniona często zaczyna funkcjonować w sprzeczności z wyznawanymi dotąd wartościami.

Seksualność jest szczególnie delikatnym obszarem. Trzeźwiejące kobiety często musza zmierzyć się z wieloma wstydliwymi doświadczeniami, nie rzadko z doświadczaną przemocą seksualną. Seks bywa też ucieczką od przeżywania trudnych i przykrych emocji, czy jak w filmie, sposobem na głód alkoholu.

To ważny obszar, któremu trzeba w trakcie terapii poświęcić czas i emocje. To droga do odzyskania siebie, szacunku do siebie i poczucia godności. Proces często bolesny ale niezbędny na drodze trzeźwości.

Kobiety muszą przełamać nie tylko wstyd dotyczący mówienia o swojej seksualności i destrukcji w tym obszarze. Zgłaszając się na terapię, muszą przełamać wstyd związany ze społecznym obrazem kobiety uzależnionej. Ponieważ społeczeństwo znacznie mniej wybacza kobietom, wymagania wobec nich są większe. To nie wstyd się leczyć, nie wstyd szukać dla siebie pomocy. Terapeuta jest kimś kto na drodze do trzeźwienia ma towarzyszyć, wspierać, także konfrontować ale nie osądzać.

Dębska pokazała też doskonale opór przed podjęciem leczenia. Każdy kto próbował zmotywować bliską osobę do terapii, słyszał zdania wypowiadane przez jedną z głównych bohaterek: "to nie jest miejsce dla mnie", "ten ośrodek to żenada, musisz znaleźć lepszy". W tym drugim zdaniu jest jeszcze jedna informacja - ty coś zrób, ty mi pomóż, ty znajdź mi dobre miejsce. Bohaterka nie bierze odpowiedzialności za swoje picie i przerzuca odpowiedzialność za terapię na męża.

W filmie znajdujemy też doskonałą ilustrację mechanizmów tej choroby. Po scenie, w której pani prokurator, pod wpływem alkoholu, rozbija auto, zabrana do domu przez męża - pije dalej. Dlaczego ? Bo "strasznie się tym wszystkim zdenerwowałam". To esencja tej choroby, w której nie tylko nie dostrzega się destrukcji spowodowanej piciem ale też pije się dalej, by nie widzieć konsekwencji, nie konfronotować się z realnością. Bohaterka używa też prostego zaprzeczania "ja nie potrzebuję pomocy" czy usprawiedliwiania "to się może każdemu zdarzyć". Nie potrzeba spowodowac wypadku. Jeśli z powodu alkoholu łamiesz prawo, jest to conajmniej sygnał ostrzegawczy.

Nasze bohaterki piją w samotności lub w towarzystwie. Uciekają w seks. Przekraczają granice. Stwarzają sytuacje zagrażające zdrowiu, życiu i bezpieczeństwu swoim i najbliższych. Pozbywają się dowodów picia jak śladów po przestępstwie. Korzystaja z kroplówek by szybko postawić się na nogi. Jak narkoman, który po weekendzie palenia marihuany, wciąga amfetaminę, by ruszyć z fotela.

Nasze bohaterki oszukują siebie i bliskich. Cierpią i ranią tych, ktorych kochają. Niszczą wszystko to, na co ciężko pracowały.

Nie ma dna, od ktorego można się odbić. Dopóki żyjesz, na każdym etapie rozwoju tej choroby, możesz ją zatrzymać. Jeśli potrzebujesz pomocy szukaj mitingów Anonimowych Alkoholików, Poradni Leczenia Uzależnień bądź certyfikowanego terapeuty uzależnień.